Keesha Petersen onthou presies hoe sy in 2021 gevoel het toe sy na haar matriekuitslae gestaar het. Die syfers op die bladsy het ’n storie vertel wat sy nie kon of wou aanvaar nie.

As ’n 2020-matrikulant het Petersen se laaste hoërskooljaar teen die agtergrond van ’n wêreldwye pandemie afgespeel.  Maskers, sosiale distansiëring en ongekende ontwrigting was die kenmerk van wat ’n feestelike mylpaal moes gewees het.

Toe sy haar NSS-uitslae ontvang, het hulle nie aan die 60%-wiskundevereiste vir die Universiteit Stellenbosch (US) voldoen nie. Die pad vorentoe het onseker gelyk, maar Petersen het geweier om toe te laat dat daardie oomblik haar toekoms bepaal.

Sy het ’n besluit geneem wat alles sou verander: neem ’n oorbruggingsjaar en herskryf wiskunde en fisiese wetenskappe.

“Ek het gedink, wel, kom ek vat ’n gap year. Ek moes fisika en wiskunde herskryf, want dit is die hoofvakke wat my gemiddeld kon verhoog en my sou help om toelating te kry,” verduidelik sy.

In Junie 2021 het sy weer daardie vakke geskryf, en in Januarie 2022 het sy by die US aangesluit.

Sy is deur haar pa se entrepreneuriese reis as ’n elektrisiën geïnspireer wat sy eie besigheid bedryf, en het vir ’n BCom in Bestuurswetenskappe ingeskryf, met spesialisering in Besigheidsanalitiek en Informasiestelselsbestuur. Maar buite die lesingsale het sy ’n weergawe van haarself ontdek wat sy nie geweet het bestaan nie.

Die oorbruggingsjaar het haar iets waardevols geleer: Sy het gefloreer wanneer sy betrokke,  uitgedaag en besig was.

“In my gap year het ek niks anders gedoen as studeer nie. [Met my aankoms by die US] wou ek alles doen,” onthou sy.

By die US het sy daardie rustelose energie in aksie omskep. Sy het ’n Maties Varsitybeker-rasieleier geword en op haar liefde vir dans uit haar dae by The Settlers High School in Kaapstad gesteun. Sy het by die Capri PSG as ’n mentor aangesluit en het later in die senior komitee gedien. Sy het ook in die studentekomitee van die Fakulteit Ekonomiese en Bestuurswetenskappe en as mediabeampte vir die Akademiese Bestuursraad gedien.

So ’n vlak van betrokkenheid sou vir party studente oorweldigend voel. Vir Petersen was dit noodsaaklik. “Ek werk goed onder druk, so ek hou daarvan om myself besig te hou. Ek is baie aktief en hou nie daarvan om ledig rond te sit nie.”

Die 23-jarige het geleer om dit alles te balanseer – akademie, leierskap, buitemuurse aktiwiteite – deur vaardighede wat sy aanvanklik op hoërskool ontwikkel het en op universiteit verfyn het. Maar behalwe tydbestuur het sy iets dieper ontwikkel: veerkragtigheid. “Ek voel dis moeilik om terug te bons, maar sodra jy dit regkry, is dit iets wat jy altyd met jou saamdra. Dis regtig ’n goeie vaardigheid om te hê.”

Nou, met haar graduering op 10 Desember, besin Petersen oor hoe ver sy gekom het sedert daardie onsekere oomblik vroeg in 2021. “Wanneer ek terugdink aan myself in matriek, sou ek daai tyd sê: ‘Ag, ek het geen idee wat ek volgende jaar gaan doen nie. Ek weet nie wat ek met my toekoms gaan maak nie.’ Dit was net so ’n verwarrende tyd,” vertel sy. “Ek het ’n baie ver pad gestap om by hierdie punt uit te kom. Om graad te kry, beteken eerlikwaar soveel vir my.”

Haar raad aan studente wat hulleself by soortgelyke kruispaaie bevind, is prakties én bemoedigend. Sy beveel aan jy neem tyd om opsies te oorweeg, of dit nou’n oorbruggingsjaar beteken, of om punte verbeter of om verskillende roetes verken. En sy moedig studente aan om buite hulle gemaksones te beweeg.

“Probeer alles. Sit jouself daar buite. Jy weet nooit waarin jy goed is nie; jy weet nooit waarvan jy dalk hou nie.”

Petersen se reis eindig nie by graduering nie. Sy is by die US en die Universiteit van Kaapstad aanvaar vir nagraadse studie in bemarking en het ’n internskap vir middel-2026 verseker.

Wanneer sy oor alles besin wat sy bereik het, is Petersen gou om die bron van haar krag te erken. “Ek sou niks hiervan kon bereik het sonder die krag en leiding wat die Here Jesus Christus my gegee het nie,” erken sy. “Ek is niks sonder Hom nie, en alle dank en eer behoort aan Hom dat Hy alles vir my moontlik gemaak het.”

Van ’n teleurgestelde matrikulant tot ’n veerkragtige, betrokke en vasberade jong vrou wat gereed is om wat ook al volgende kom, aan te pak – Petersen se reis is ’n herinnering dat die maatstaf van sukses nie is of ons struikel nie, maar of ons kies om weer op te staan.