Max Loubser was ʼn toonaangewende Suid-Afrikaanse regsgeleerde, wat in die velde van delik en verjaring gespesialiseer het. Sy belangrikste publikasies sluit in The Law of Delict in South Africa (met Rob Midgley as medeskrywer), Extinctive Prescription, wat die standaardwerk in die veld is, en Tort Law in South Africa, wat deel vorm van die gesogte Internasionale Ensiklopedie van Regte.

Max Loubser is op 8 Desember 1948 in Somerset-Wes, Suid-Afrika, gebore. Hy het in 1966 aan die Hugenote Hoërskool, Wellington, gematrikuleer en die eerste plek op die merietelys van die Kaapprovinsie behaal. Daarna het hy sy studies aan die Universiteit Stellenbosch begin, waar hy beide die BA (Regte) en LLB-grade cum laude verwerf het, en een van die lede van die bekende LLB-klas van 1972 was.

Nadat hy ʼn van “South Adrica-at-large” Rhodes-beurs ontvang het, het hy aan die Universiteit van Oxford gestudeer, wat hom in 1977 ʼn DPhil-graad toegeken het vir sy tesis getiteld The Theft of Money in South African Law (“Die Diefstal van Geld in die Suid-Afrikaanse Reg”), geskryf onder leiding van Tony Honoré.

In dieselfde jaar is hy as professor in regte aan die Universiteit Stellenbosch aangestel, en het hy by Fritz Brand en Gerhard Lubbe aangesluit as die drie jong akademici wat die geledere van die Regsfakulteit versterk het na die aftrede van professor J C de Wet. Max Loubser het die professorale posisie met onderskeiding vir 34 jaar beklee, tot sy aftrede in 2011. Daarna was die Fakulteit gelukkig dat hy bereid was om ʼn aanstelling as Navorsingsgenoot te aanvaar, en in hierdie hoedanigheid het hy voortgegaan om beduidende bydraes tot sy navorsingsvelde te lewer.

Max Loubser se belangstelling en prestasies was egter nie beperk tot die wêreld van hoër onderwys nie. Hy het daarin geslaag om sy loopbaan as regsakademikus met dié van regspraktisyn te kombineer. Gevolglik het hy sedert 1982 as vennoot en direkteur by die Stellenbosse regsfirma Cluver Markotter gedien. Max was ook ʼn bekwame fotograaf met ʼn spesiale belangstelling in beelde van wilde voëls.

Max sal onthou word vir sy nederigheid, droë sin vir humor, lojaliteit en kollegialiteit. Die Fakulteit Regte betuig sy innige meegevoel aan Max se weduwee, Christine, en hul kinders Rhona, Max en Ernst.